Saturday, April 28, 2012

අහිමි වු සෙනෙහස 2

මලක් වෙලා ඔබ පිපිලා අතු අග
සුවද විහිදවයි දසතේ
සදක් වෙලා ඔබ පායා අහසේ
අදුර බිදියි මිහිතලයේ

මලේ සුවද පමනයි හිමි මා හට
මල නැත හිමිවන්නේ
සදේ සිසිල පමනයි හිමි මා හට
සද නැත හිමිවන්නේ

මා හැරදා අද ඈතට පියබන
මාගේ කිරිල්ලියේ
සුබ පතලන්නම් ඔබගේ දිවියට
කදුලක් නෙතු අග රැදෙන වෙලේ

පෙර බවයක මා පව් කරලන්නැති
එකයි ඔබ මට හමුනූයේ
තව දහසක් වර උපදින්නෙමි මා
ඔබගේ සෙනෙහස ලබන ලෙසේ

මහිමය

අහස පුපුරා මහ හඩින්
දසත ගිනිදැල් විහිදමින්
වහින වැස්සේ ඔබේ මහිමය
දුටුවා සමිදුනි නෙත් දෙකෙන්

පාන්දර හිරු නැගෙන යාමේ
දසත විහිදෙන විහග රාවේ
කියයි මහිමය සමිදුනි ඔබගේ
ඇසුනි මට එය දෙසවනින්

වියලි කතරක ගිනි නිවන්නට
දසත දිවයන පවන් රැල්
හමන සුලගේ ඔබේ මහිමය
දැනුනි සමිදුනි හදවතින්

Wednesday, April 4, 2012

කම්මැලි කමට හිතෙන දේවල්...1

දිලෙන සද වට නොදිලෙන තරු කැට
මැකීයන මුත් සදේ එලියෙන්
කිසිදින නොයයි සද අතැර නුබ.....

අහන්කාර පුන්සද පෙම් නොබැන්දත්
පුන්චි නුබ හට

හැමදාම නුබ අදරෙයි ඒ සදට....