අහිමි වු සෙනෙහස

නිසල විල් තෙර හිදින මා හට ඔබේ රුවමයි මැවෙන්නේ
නිසල විල් අග නැගුනු නෙලුමන් ඔබේ රුවමයි මවන්නේ
පැතු සිහිනය බොද වුනා එය කෙලෙස මා එය සිතන්නේ
සිතන සැමවිට දෙනෙත පුරවා කදුලු මිනිකැට ගලන්නේ

දැත් පටලා සිනහා වු ඒ සොදුරු මතකය පෙනෙන්නේ
මාව තනිකර මාව හැරදා ගියේ කිවමැන සොදුරියේ
දුකක් නැත මට එයයි දයිවය මා ලැබු මේ මනුබවේ
තබන පියවර මල් පිපේවා ඔබේ එ දිවි මන්පෙතේ

දිනෙක මියයමි නිසල විල් අග දුකක් නැත මගෙ හදවතේ
මගේ දේහය බලන්නට ආ සොදුර නොහඩන් කිසිදිනේ
ලබන සසරක මුනගැසෙමු යලි වෙන්නොවන්නට මෙලෙසේ
නිසල විල් අග හිදින්නම් මා දකින්නට ඔබ පෙර ලෙසේ

This is for you .........

රෝස මලට මිනිසුන් මෙතරම්
අදරේ කරන්නේ ඇයි නොදනිම්
රෝස මලේ කටු නොවුනානම්
සෙනෙහස පුදයිද ... මිනිසුන් මෙතරම්

ඔබ මත ඇති කටු මහද ඇනී
රිදුම් දුන්න සැටි තවම මැවේ
කටු හැරලා නෙලලා ගත්තේ
ඔබ සුරැකිව අද මගෙ දෝතේ

මගේ දෑතේ ඔබ නැලවෙන්නේ
දෙනෙත සලා ඔබ හිනැහෙන්නේ
දිවිය තිබෙන තුරු රැකගන්නේ
ඔබ හැරලා නැහැ මම යන්නේ........