සමුදෙමි කදුලට

අද රෑ නින්දේ දෙනෙත් පියාගෙන
අතිතයෙන් සමුගන්නෙමි මම්
පෙර දවසේ වු දුකත් තුරුලු කර
දුකත් රැගෙන මියදෙන්නෙමි මම්
අතීතයක් නැති නව මිනිසෙකු ලෙස
හෙට යලි පිබිදි හිනැහෙමි මම්
සැමදා මියයමි යලි උපදින්නෙමි
සමුදෙමි කදුලට මෙලෙසින් මම්

සිහිනයක් වු අතීතයේ නැවතී
හඩමින් සැමදා දුක්විදිනා මිනිසුන්
එකතු කොටගෙන ඒ දුක් සුසුමන්
මකාලනු කාලයෙ වැලි තලයෙන්

දුක අල්ලාගෙන සිහින පොදි බදිමින්
හඩමින් සැමදා දුක් විදිනා මිනිසුන්
තමකම දුරලා ආසා දුරලනු
සිනහව පමනක් දැන් ඉතිරිව ඇත

මමත්වය

කුමක් කරන්නද කවුරුන් හෝ මට
මා කියා කෙනෙකුන් නැතිනම් ලොවේ
දුකක් කොහිද මට සැපක් කොහිද මට
මා කියා කෙනෙකුන් නැතිනම් ලොවේ

තමකම නසමින් කුරුසිය දරමින් පසුපස එන්නයි ජේසුන් කිවේ
බැදිම් අතහැර මැදුම් පිලිවෙතින් එතෙර වන්නටයි බුදුන් වදාලේ
තමන් ගැනම සිතමින් මිනිසුන් මන්මුලා වි සසර වලල්ලේ...

කුමක් කරන්නද කවුරුන් හෝ මට
මා කියා කෙනෙකුන් නැතිනම් ලොවේ
දුකක් කොහිද මට සැපක් කොහිද මට
මා කියා කෙනෙකුන් නැතිනම් ලොවේ

අතීතයේ දුක්වන මිනිසා
සිහින පොදි බදියි හෙට උදෙසා
මමත්වයෙන් පිරි ඒ මිනිසා
සැමදා හඩමින් දිවිගෙවනා

 

අහසෙ පාවෙන වලාකුලේ

අහසෙ පාවෙන වලාකුලේ
කොයිබද ඔබ යන්නේ
යනවා යනවා නොනැවත යනවා
කුමකට ඔබ යන්නේ

කුමකට යනවද කොයිබට යනවද
ඔබ නෑ එය දන්නේ
හමනා මද නල ගෙනියන තැනකට
සතුටින් ඔබ යන්නේ

කුමක් කරනවද කොයිබට යනවද
අපි නෑ එය දන්නේ
ඇතින් පෙනෙනා මිරිගුව පසුපස
හතිලා දිව යන්නේ

බොලද ආදරයක්

බොලද ආදරයක් එපා මට
එපා ඔබෙන්.....//

නැගෙන හිරු... හිරු ලෙස දකිමින්
බැසයන සද ඒ ලෙස දකිමින්
ජිවිතයේ ඇති සිනහව මෙන්
දුක් සුසුමන් ඒ ලෙස දකිමින්

බොලද ආදරයක් එපා මට
එපා ඔබෙන්.....//

රෝස කුසුම් නැත ඔබට පුදන්නට
සිහින පෙලක් නැත ඔබට කියන්නට
එනමුදු සැමදා ඔබ ලග ඉන්නම්
ඔබෙ අත ගෙන මා දිවි මග යන්නම්

බොලද ආදරයක් එපා මට
එපා ඔබෙන්.....//

රොස මලින් පිරි දිවියක් නැත මට
කටු වැල් බාදක එමටයි දිවිමග
ඔබ හිනැහෙන විට හිනැහෙමි එනමුදු
ඔබ හඩනා විට එක්ව හඩන්නෙමි

අහිමි වු සෙනෙහස 2

මලක් වෙලා ඔබ පිපිලා අතු අග
සුවද විහිදවයි දසතේ
සදක් වෙලා ඔබ පායා අහසේ
අදුර බිදියි මිහිතලයේ

මලේ සුවද පමනයි හිමි මා හට
මල නැත හිමිවන්නේ
සදේ සිසිල පමනයි හිමි මා හට
සද නැත හිමිවන්නේ

මා හැරදා අද ඈතට පියබන
මාගේ කිරිල්ලියේ
සුබ පතලන්නම් ඔබගේ දිවියට
කදුලක් නෙතු අග රැදෙන වෙලේ

පෙර බවයක මා පව් කරලන්නැති
එකයි ඔබ මට හමුනූයේ
තව දහසක් වර උපදින්නෙමි මා
ඔබගේ සෙනෙහස ලබන ලෙසේ

මහිමය

අහස පුපුරා මහ හඩින්
දසත ගිනිදැල් විහිදමින්
වහින වැස්සේ ඔබේ මහිමය
දුටුවා සමිදුනි නෙත් දෙකෙන්

පාන්දර හිරු නැගෙන යාමේ
දසත විහිදෙන විහග රාවේ
කියයි මහිමය සමිදුනි ඔබගේ
ඇසුනි මට එය දෙසවනින්

වියලි කතරක ගිනි නිවන්නට
දසත දිවයන පවන් රැල්
හමන සුලගේ ඔබේ මහිමය
දැනුනි සමිදුනි හදවතින්

කම්මැලි කමට හිතෙන දේවල්...1

දිලෙන සද වට නොදිලෙන තරු කැට
මැකීයන මුත් සදේ එලියෙන්
කිසිදින නොයයි සද අතැර නුබ.....

අහන්කාර පුන්සද පෙම් නොබැන්දත්
පුන්චි නුබ හට

හැමදාම නුබ අදරෙයි ඒ සදට....

සමුගෙන යන්නම්

හෙට දින මියයාහැකි පිලිකාවකින් පෙලෙන තරුණයෙක්.....
මේ කිසිත් නොදන්නා තරුණියක්.....
.............................................................................................

නෙතු පියන් සලා ඔබ හිනහෙනවා දැක...
හදවත ඉකිබින්දා මතකයි
දෑසේ කදුලක් සගවන්නට මා සිනාසුනා මතකයි...............

මා නැති ලොව ඔබ හඩාවැටෙනු ඇත...
ඔබ සනසන්නට නැත මා හෙට දිනයේ.....
හිස අතගා ඔබ මගේ කියන්නට..
දෑතම අල්ලා සිනහ නගන්නට...
නැත මා හෙට දිනයේ....................

හෙට නැගෙනා හිරු මා නොදකින බව
කෙලෙස කියන්නද කුමරිය ඔබ හට
පුන්චි ඔබේ සුන්දර දෙනෙතේ...
කදුලක් නොම වේවා...
සතුටු සිතින් ඔබ හිනහේවා.........

මතු යම් දිනයක යලි හමුවෙන්නට
පැතුමක් සිතේ දරා..
වෙන්වී යන්නම් යලි නොම එන්නට
පුන්චි ඔබේ නෙතු දිහා බලා...............

කදුලේ අතරමන් වු සිනහව

කටු අත්තක පිපි රෝස මලේ
ඔබ කොහොමද හිනෙහි ඉන්නේ
මඩ වගුරක පිපි නෙලුම් මලේ
කොහොමද ඔබ සුවදින් පිරුනේ

සැප දුක සමබර මේ ලොකේ
දුක අසලම සිනහව වුයේ
දුක පමනක් වටහා ගත්තෝ
දුක පමනක් දෙනෙතින් දුටුවෝ

ගලනා දිය කද හමනා මද නල
පැතිරෙන ගී හඩ නැ ඇසුනේ
දුක් සුසුමන් මැද වැලපෙන විරහව
පමනකි ඔබ හට නිති ඇසුනේ

For U yesh ........

නිහඩ අහසේ තනිය මකන්නට සද දෙව්දුව ආවා
වියලි කතරට සිසිලස දෙන්නට මද වැසි ඇද වැටුනා
තනිව හඩනා වෙරල සිබින්නට රල පෙල දිව ආවා
මියැදුනු හදකට ජිවය දෙන්නට සුරලොව විවර වුනා

සුරලොවින් ආ කුමරියයි ඔබ
ජීවය ගෙන ආවා
සැමදා දැල්වෙන පහනකි ඔබ මට
අදුරෙන් එතෙර වුනා

මගෙ අහසින් සද වෙන්වන දා
මගෙ දෙනෙතින් ලොව ගිලිහෙන දා
වෙන්වි යන්නම් යලි නොම එන්නට
ඔබෙ රුව පමණක් සිතේ දරා.......

අහිමි වු සෙනෙහස

නිසල විල් තෙර හිදින මා හට ඔබේ රුවමයි මැවෙන්නේ
නිසල විල් අග නැගුනු නෙලුමන් ඔබේ රුවමයි මවන්නේ
පැතු සිහිනය බොද වුනා එය කෙලෙස මා එය සිතන්නේ
සිතන සැමවිට දෙනෙත පුරවා කදුලු මිනිකැට ගලන්නේ

දැත් පටලා සිනහා වු ඒ සොදුරු මතකය පෙනෙන්නේ
මාව තනිකර මාව හැරදා ගියේ කිවමැන සොදුරියේ
දුකක් නැත මට එයයි දයිවය මා ලැබු මේ මනුබවේ
තබන පියවර මල් පිපේවා ඔබේ එ දිවි මන්පෙතේ

දිනෙක මියයමි නිසල විල් අග දුකක් නැත මගෙ හදවතේ
මගේ දේහය බලන්නට ආ සොදුර නොහඩන් කිසිදිනේ
ලබන සසරක මුනගැසෙමු යලි වෙන්නොවන්නට මෙලෙසේ
නිසල විල් අග හිදින්නම් මා දකින්නට ඔබ පෙර ලෙසේ

This is for you .........

රෝස මලට මිනිසුන් මෙතරම්
අදරේ කරන්නේ ඇයි නොදනිම්
රෝස මලේ කටු නොවුනානම්
සෙනෙහස පුදයිද ... මිනිසුන් මෙතරම්

ඔබ මත ඇති කටු මහද ඇනී
රිදුම් දුන්න සැටි තවම මැවේ
කටු හැරලා නෙලලා ගත්තේ
ඔබ සුරැකිව අද මගෙ දෝතේ

මගේ දෑතේ ඔබ නැලවෙන්නේ
දෙනෙත සලා ඔබ හිනැහෙන්නේ
දිවිය තිබෙන තුරු රැකගන්නේ
ඔබ හැරලා නැහැ මම යන්නේ........